[43] 9.11.14r. Nadia pojawiła się na świecie;)

Witam Was Kochane:)

Ostatnio pisałam do Was o tym jak planują mi 9.11 założyć cewnik Foleya, a 10.11 w poniedziałek po raz 3 wywoływać poród oksytocyną.

Pisałam do Was poprzedniego posta po ciężkiej akcji z tętnem współlokatorki z sali- przed obchodem lekarskim. Gdy zaczął się obchód już nie pozwoliłam im na zbywanie mnie i mówienie standardowego " Pani z cholestazą już wszystko wie". Zaczęłam mówić co przyszło mi na język i chyba zadziałało, bo powiedział "zapraszam po obchodzie na USG". Zrobili badanie i nagle okazało się, że nagle przepływy mózgowe nie są takie dobre jak ostatnio (wydaje mi się, że to przez akcje z tętnem , bo byłam mega wystraszona po tym), nagle miałam małowodzie- a poprzednio jak badali było w normie i lekarz doszedł do wniosku, że będzie ważyć jakieś 2700-2800g (kiedy pisałam Wam, że kilka dni temu mała ważyła 2960 g). Poinformował mnie, że dla zdrowia małej i mojego 9.11.2014r. odbędzie się cesarskie cięcie.

Koło godziny 10 się o tym dowiedziałam- poinformowałam męża i rodzinę i jakieś o 14 mieli mnie ciąć.

Po 14 podłączyli mnie jeszcze pod ktg- powiem Wam, że stresowałam się z każdym kolejnym uderzeniem serduszka- czy nie bije zbyt wolno, czy wszystko dobrze itd.. okropnie było wytrzymać do zabiegu.

Potem odłączyli mnie od ktg i wzięli do zabiegowego- założyli cewnik (wrr okropne uczucie- ciągłego parcia na pęcherz..i ten dyskomfort ), podali kroplówkę i jechałam na wózku na salę operacyjną.

Znieczulenie dostałam w kręgosłup- pamiętam, że z nerwów cała się trzęsłam- nie mogłam zupełnie tego opanować. Przy znieczuleniu wygięli mnie w taki koci grzbiet- ukłucia zupełnie nie było czuć- przyjemne było , że przestałam czuć cewnik i później nie mogłam już ruszyć nogami.

Byłam cały czas świadoma, słyszałam co będą robić i co najgorsze była taka ogromna lampa nade mną i mogłam widzieć pewne rzeczy- nie tak wyraźnie , ale jednak dziwne uczucie. 

Widziałam jak smarowali mnie pomarańczową taką substancją.. jak biorę nóż czy skalpel i wtedy doszłam do wniosku, że nie chce widzieć. 

Czułam wszystko, nie ból , ale każde poruszenie brzucha, naciśnięcie , ciągnięcie i w ogóle. 

Potem płacz kruszynki, wzruszenie i czekanie aż mi ją pokażą- cudna w każdym calu- moja !

Ważyła 2940g 53cm i dostała 10 w skali Apgar- więc wszystko zakończyło się dobrze. :)

Mój powrót do zdrowia po cięciu nie był ani nie jest zbyt fajny, ale patrząc na nią wiem, że każdy dzień w szpitalu , każda moja niechęć bycia tam została wynagrodzona i było tego warte !:)

Ostatni widok brzuszka przed zabiegiem jeszcze. 

 

Tak się prezentuje Nasze 2960g szczęścia.:)- przy wyjściu 2790g.

Kochane dzisiaj na tyle, bo muszę ogarnąć sytuację i poczuć się lepiej po zabiegu. :)

Gdy tylko znajdę chwilę znowu się odezwę ;)

Pozdrawiam Was serdecznie i bardzo dziękuję za wszystkie słowa otuchy i wsparcia- jesteście Kochane ! :) Dziękuję Wam za to:)